ZE SKARBNICY DUSZY

Większość ludzi cierpi w milczeniu. Nie krzyczy z bólu, nie opowiada o tym na platformach społecznościowych. Nie pokazuje całemu światu, że tonie, lecz zamyka się głęboko w swym sercu ze swym bólem, zamykając jednocześnie drzwi dla reszty świata, który tak bardzo upodobał sobie zawodzić a najbardziej, lubuje się w niszczeniu innym życia, mordowaniu nadziei i marzeń, i kreowaniu pozorów niemożności i sytuacji bez wyjścia. Lubimy myśleć o sobie w samych pozytywach, twierdząc, że to nie my, lecz jacyś tajemniczy „oni” czynią całe zło tego świata i są winni zawiści, podłości, niesprawiedliwości czy znieczulicy, tak powszechnych wszędzie wokoło. Lecz czy naprawdę jesteśmy tak kryształowi kiedy odwracamy głowy na niesprawiedliwość, podłość, bezduszność, przemoc – na wszelkie przejawy zła i odczłowieczania, myśląc sobie, że przecież to nas osobiście nie dotyczy, albo że jest to zbyt brzydkie, zbyt szokujące, zbyt okrutne abyś był w stanie na to spojrzeć … Kiedy odwracamy głowy, gdy udajemy ...