JEŚLI JEST CI SMUTNO I CZUJESZ SIĘ SAMOTNY...

Smutek rodzi się w ciszy, w samotności. Zamienia barwy świata na szare odcienie a radość życia obraca w stan beznadziei. Smutek zagląda głęboko w serce i w duszę wprowadzając tam mroźną zimę – on sprawia, że wszystko w twoim świecie zamiera. Smutek jest jak cichy morderca przynoszący wyłącznie ból i łzy. Nie możesz się od niego uwolnić poprzez zamkniecie wszystkich okien i drzwi twojego serca. Jeśli chcesz uwolnić się od tego intruza, musisz zrobić coś dokładnie odwrotnego niż wewnętrzne zamknięcie – musisz odważyć się, choćby na najmniejszy krok ku życiu i uchylić drzwi twojego serca, by wśliznęło się tam światło, zdolne wskrzesić nadzieję i napełnić cię siłą. Musisz spróbować zrozumieć, że nikt, kto czuje się samotny i opuszczony nie jest w swej istocie sam. Niezależnie czy wierzysz w to w tej chwili czy też nie, w każdej chwili twojego życia towarzyszy ci Bóg – On robi to cierpliwie, nie narzucając swej obecności, podąża za tobą ścieżkami twego życia, czekając aż go zauważysz i uzmysłowisz sobie, że w całości należysz jedynie do Niego. Zatem za każdym razem gdy jest ci ciężko i źle, w całości oddaj swój ciężar Bogu. Czymkolwiek twój smutek i ból jest, On go weźmie i poniesie za ciebie. Zabierze go i dokona zamiany. A wtedy zobaczysz, że z tego maleńkiego promyka światła, które odważyłeś się wpuścić uchylając drzwi do twego serca, wystrzeli jasność, która przegoni wszelki mrok z twojego świata i napełni cię siłą. I wtedy powrócą barwy do twego życia. I wtedy powróci radość i wiara. I wtedy zrozumiesz, że wszystko czym jesteś, jest dobre. Wtedy zrozumiesz, że nie masz powodu do strachu, smutku i łez, ponieważ nigdy nie jesteś opuszczony i sam na żadnej ze ścieżek swojego życia. Cokolwiek robisz, dokądkolwiek idziesz – On tam jest. Idźcie więc dalej razem. Świadomie. Z czystym sercem. Ufnie... A wtedy żadna z twoich ścieżek nie będzie zbyt trudna byś nie mógł ją przejść do końca.

R. C. Blackwood