NIE TYLKO DO KOBIET...

Jeżeli ktoś odmawia lub podważa twoje ludzkie prawa do decydowania o samej sobie to jest twoim wrogiem. Jeżeli ktoś podnosi na ciebie rękę to na pewno zrobi to jeszcze wiele razy i nie jest twoim przyjacielem. Jeżeli ktoś urąga twemu człowieczeństwu, ponieważ jesteś kobietą to także nie jest twoim przyjacielem. Jeżeli twój maż, twój partner, twój kochanek, ktokolwiek, odnosi się do ciebie przedmiotowo niczym do swojej prywatnej własności to jest twoim wrogiem i nie może cię spotkać od takiej osoby nic dobrego.

Ktoś kto znęca się nad tobą psychicznie jest takim samym oprawcą jak ten który narusza twoją fizyczną nietykalność i obie te rzeczy są ścigane prawem, ale niezależnie od kodeksu prawa karnego, takie postępowanie urąga człowieczeństwu i prawu każdej żywej istoty do szacunku i opieki. Nie sądź, że ktoś, kto postępuje wobec ciebie w taki sposób nagle się zmieni pod wpływem chwili albo dlatego, że go oto poprosisz. Ludzie, którzy używają przemocy wobec innych, nie ważne czy jest to przemoc fizyczna czy psychiczna, będą to robić dalej niezależnie od tego jak wiele razy poprosisz o to, żeby przestali albo niezależnie od własnych przyrzeczeń, które niekiedy mogą próbować ci składać. Zawsze będą wracać do swoich zachowań, ponieważ mają ze sobą problem, ponieważ niekontrolowanie swojej agresji jest zaburzeniem, które powinno być leczone. I dopóki taka osoba sama nie zrozumie swojego problemu i nie zechce, podjąć z nim walki, nie masz żadnej szansy, aby takiego człowieka zmienić a twoje trwanie przy nim jest skazywaniem siebie na gehennę życia z furiatem, który pewnego dnia cię złamie i definitywnie zniszczy. Dlatego, gdy tylko zaczniesz dostrzegać pierwsze symptomy takiego właśnie zachowania u swego chłopaka czy partnera ( kobiety też coraz częściej stosują przemoc wobec swych partnerów, więc nie zawsze w związku agresorem jest mężczyzna ) to po prostu zostaw go, póki sprawy nie zaszły za daleko.

Kiedyś byłam naocznym światkiem takiej oto sytuacji: centrum stolicy, chodnik przy bardzo ruchliwej ulicy i dwoje ludzi w wieku około 35 lat bardzo dobrze ubranych. Ona z pochyloną głową ukrywając płynące po twarzy łzy rozmazujące makijaż i on kroczący półkroku przed nią, wściekły i władczy, wykrzykujący ku niej na cały głos, że jest kompletna idiotką, że przynosi mu wstyd, że kompletnie do niczego się nie nadaję poza wydawaniem jego pieniędzy i że nawet w łóżku jest do niczego. Cały ten pełen pogardy, wściekły monolog mężczyzna okraszał dodatkowo licznymi wulgaryzmami. Kobieta szła za nim kompletnie zaszczuta, z nisko opuszczoną głową i nie odzywała się ani słowem... Jak reagowali przechodnie? Większość w ogóle nie zwracała na to uwagi inni, co ciekawe sami młodzi ludzie, zaczęli przystawać, śmiać się i filmować, bądź fotografować te scenę telefonami. Ledwie kilka osób zatrzymało się oburzonych i zaczęło zwracać tamtemu mężczyźnie uwagę. Jednak on nawet tego nie zarejestrował, wepchnął kobietę dość brutalnie na siedzenia wypasionego samochodu, nie przerywając swojej tyrady, a potem również wsiadł i odjechali. Wszystko jest okay? Nie ma sprawy? To przecież nas osobiście nie dotyczy..? A co jeśli tamtą kobietą byłaby nasza córka, siostra albo przyjaciółka, czy zareagowalibyśmy na takie zachowanie jej partnera? Zło jest po prostu złem nie zależnie jak i czym próbujemy je usprawiedliwić. Jeżeli wiemy o tym, że ktoś jest ofiarą kogoś innego i nic z tym nie robimy, niereagująca i przekonując samych siebie, że to przecież nie nasza sprawa i nie nasze życie to tym samym bierzemy udział w przyczynianiu się do czyjejś gehenny. Nie liczmy więc także i na to, że kiedy to nam stanie się jakaś krzywda lub nieszczęście ktoś inny stanie w naszej obronie, bo niby czemu miałby to robić skoro to nie jest jego życie ani sprawa?

Nazywamy siebie społeczeństwami cywilizowanymi, nowoczesnymi i wyzwolonymi ale tak naprawdę w naszym świecie nadal istnieją tabu o których wiemy wszyscy, że są ale nie robimy zupełni nic, aby z owymi tabu walczyć. Mówi się, że to w krajach bliskiego wschodu przemoc fizyczna i psychiczna istnieje na porządku dziennym, ponieważ zezwala na to ich tradycja oraz wyznanie, natomiast w chrześcijańskiej Europie nie ma przyzwolenia na przemoc i nierówne traktowanie jednak to właśnie niektóre kraje Europy są w czołówkach list, gdzie przemoc np. w związkach, pojawia się nadzwyczaj często. To kraje Skandynawskie ( Finlandia, Szwecja, Dania ), Francja czy Niemcy znajdują się w czołówkach statystyk mówiących o przemocy domowej, czy przemocy w ogóle wobec kobiet, a przecież to są kraje europejskie... czy więc naprawdę mamy powody do dumy i czy czasem nie próbujemy odwracać uwagi od samych siebie szukając winnych gdzieś indziej?

To w jaki sposób żyjemy na płaszczyźnie swoich prywatnych związków z innymi ludźmi, to na co sobie wobec nich pozwalamy lub nie, ma wpływ na ogólną kondycję naszego społeczeństwa. Im bardziej przymykamy oczy na zło dziejące się tuż obok nas, tym bardzie pozwalamy na degenerację całości społeczeństwa. Każda żyjąca istota ma prawo do szacunku, godności i życia zgodnego z własnym sercem, dlatego naszym obowiązkiem jest stawać w obronie, każdego, kto z jakiegoś powodu nie jest w stanie sam się obronić przed napaścią. Znieczulica, ciche przyzwalanie na przemoc i okrucieństwo nie jest żadnym rodzajem rozwoju społecznego lecz brutalnym cofaniem się do barbarzyństwa. Ucz się szacunku dla samego siebie i dla innych. Postępuj wobec innych tak, jak pragnąłbyś, aby postępowano wobec ciebie. Nie naruszaj niczyjej prywatności i nietykalności ale nie bądź obojętny jeśli ktoś inny ją pogwałca. Możemy naprawdę żyć lepiej i pełniej, i to nie wymaga żadnego nadludzkiego wysiłku ani spisywania jakichś zawiłych nowych praw, wystarczy, że po prostu przywrócimy w sobie człowieczeństwo a wtedy cały świat wokół nas może się zmienić w niesamowity, wspaniały sposób. Wystarczy zrobić pierwszy krok. Wystarczy zrozumieć i zechcieć a potem rzeczy dzieją się niemal same.

R.C. Blackwood