ROZCZAROWANIE

Kiedy pojawia się w twoim życiu po raz pierwszy, zwykle mówisz sobie, że pomyłki niekiedy się zdarzają, że takie jest życie i że to jest normalne. Potem starasz się pozbierać i zapomnieć, udając, że zupełnie nic się nie stało a ty wylizałeś już wszystkie swoje rany.

Znów wierzysz, że wszystko będzie dobrze; znów starasz się każdego dnia być pełen nadziei i nowych planów; i znów tłumaczysz sobie, że następnym razem, któregoś dnia, gdzieś, na pewno spotkasz właśnie tę jedyną osobę, stworzona wyłącznie dla ciebie, która urzeczywistni wszystkie twoje marzenia. Czasami mija sporo czasu nim rozczarowanie znów wkroczy do twojego życia podkopując w tobie wiarę w zasadność pokładanych nadziei i marzeń a innym razem pojawia się tak szybko, że nawet nie będziesz w stanie otrząsnąć się po poprzednim rozczarowaniu a tu już spadnie na ciebie kolejne. Za którymś razem w końcu dojdziesz do wniosku, że albo z tobą jest coś nie w porządku albo ze wszystkimi wokoło.

Zwykle powodem naszych najdotkliwszych rozczarowań są inni ludzie zwłaszcza ci, którzy mieli odgrywać w naszym życiu najważniejsze role: Rodzina, partnerzy, przyjaciele – to właśnie dla tych ludzi jesteśmy skłonni ponosić swego rodzaju ofiary i to z nimi wiążemy bardzo wysokie oczekiwania.., których zwykle ci wszyscy ludzie w ogóle nie spełniają, czym wywracają nasz świat do góry nogami i łamią nam serce.

Problem w tym, że w tej gonitwie za akceptacją i miłością często za bardzo uzależniamy swoje sukcesy, swoją wartość a nawet całe nasze być albo nie być od innych ludzi tak jakby to oni byli w stanie nas naprawdę uszczęśliwić. A przecież to nie jest prawdą, ponieważ nikt nie jest w stanie w pełni nikogo uszczęśliwić jeżeli nie będziemy szczęśliwi sami ze sobą, szczęśliwi z powodu tego iż istniejemy i że sami dla siebie jesteśmy ważni. Zwróć uwagę, że najwięcej rozczarowań życiem i innymi ludźmi doświadczają ludzie, którzy przede wszystkim są niezadowoleni z samych siebie i oceniają siebie bardzo krytycznie, żeby nie powiedzieć, bezlitośnie.

Nie z każdym spotkanym człowiekiem będziemy w stanie się zaprzyjaźnić tak jak nie z każdym człowiekiem jesteśmy w stanie stworzyć udany związek. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego, ponieważ każdy z nas jest inny, ma inne spojrzenie na świat, inne oczekiwania od życia, inne marzenia i nadzieje, i wreszcie inny cel swego życia. Gdybyśmy częściej nauczyli się być po prostu sobą, zamiast udawać kogoś, kim nie jesteśmy, zdecydowanie rzadziej czulibyśmy się rozczarowani innymi i życiem, ponieważ rozumielibyśmy, że relacje z innymi ludźmi są tylko elementem naszego życia a nie jego celem samym w sobie. I o ile, tak my sami jak inni ludzie, możemy być dla siebie ogromnym wsparciem i motywacją w naszym życiu o tyle nigdy nie będziemy w stanie w pełni podzielić czyjeś potrzeby ani wejść w czyjąś rolę. Zdając sobie z tego sprawę i jednocześnie będąc sobą, jasno i wyraźnie artykułując swoje potrzeby, przestaniemy przymuszać siebie i innych do egzystowania w jakichś nieprawdziwych ramach i tym samym znacząco mniej będziemy siebie i innych rozczarowywać. A tym samym staniemy się też bardziej szczęśliwymi ludźmi, ponieważ źródłem naszego szczęścia i satysfakcji jest nasz własny stosunek do siebie, którym z kolei emanujemy na otaczający nas świat i na przyciąganych do siebie ludzi. Tak naprawdę rozczarowanie nie jest niczym innym jak naszym subiektywnym stosunkiem do zewnętrznego świata w zderzeniu z naszymi wyobrażeniami o tym jakim on faktycznie jest. Jesteśmy rozczarowani przez nasze wyobrażenia a nie przez odkrycie prawdy. Wystarczy zmienić perspektywę, aby uniknąć większości tego rodzaju doświadczeń.

R. C. Blackwood