ODPOWIADAJĄC NA WASZE PYTANIA...

Drodzy Czytelnicy „Ze Skarbnicy Duszy”, postanowiłam napisać ten artykuł jako odpowiedź na Wasze niezwykle liczne komentarze i e-maile, jakimi dosłownie zasypaliście mnie w ostatnich tygodniach. Bardzo się cieszę, że mój blog wzbudza w Was coraz większe zainteresowanie a niektóre tematy są wręcz prawdziwymi gwiazdami mojego blogu, jednak tak duża ilość komentarzy i prywatnych wiadomości ma też tę stronę, że zwyczajnie nie jestem w stanie odpowiedzieć każdemu z Was z osobna, bo musiałabym zacząć zajmować się wyłącznie tym a zaprzestać wszelkiego innego działania na swoim blogu. A zapewne sami przyznacie, że nie miałoby to większego sensu. Jednak nie chcąc pozostawiać Was bez żadnej odpowiedzi, pomyślałam, iż taki artykuł „porządkowy” będzie świetnym sposobem reakcji na wszystko to, co ostatnio dotarło do mnie od Was.

W pierwszej kolejności chcę Wam powiedzieć, że zawsze czytam każdy Wasz komentarz i każdą wiadomość jakie do mnie wysyłacie – i każda z nich jest dla mnie bardzo ważna, zwłaszcza te w których dzielicie się ze mną jakimś fragmentem Waszego życia i doświadczenia. Często jest mi jednak smutno, gdy dowiaduję się o różnego rodzaju trudnych, a nawet tragicznych, doświadczeniach z Waszego życia. Wtedy zastanawiam się, dlaczego tak wielu ludzi jest w trudnej sytuacji życiowej pozostawionych samemu sobie. 

Jedna z Czytelniczek opowiedziała mi właśnie historię swojej niepełnosprawnej intelektualnie siostry, która kilka tygodni temu zmarła w jednym z krajowych domów opieki, który zasłaniając się aktualnymi rozporządzeniami, całkowicie uniemożliwił rodzinom przebywających tam osób, jakiegokolwiek kontaktu z nimi, uniemożliwiając jednocześnie nadzoru nad jakością świadczonych w ośrodku usług. Efektem tego była śmierć siostry Czytelniczki oraz trzech innych przebywających w owym domu opieki, osób. Osoby te nie zmarły na skutek, jakże nachalnie i krzykliwie promowanej ostatnio choroby, lecz na skutek niewyobrażalnych wprost zaniedbań, znieczulicy i zwyczajnej nieodpowiedzialności osób, które miały przecież zapewnić na wysokim poziomie opiekę tym, którzy sami o siebie zadbać nie potrafią... Historię tę Czytelniczka opisała dość szczegółowo i jest to opowieść wyjątkowo bulwersująca i poruszająca, dlatego w najbliższym czasie będzie ona podstawą do nowego artykułu.

Coraz częściej piszecie do mnie także wiadomości, z prośbami opisania na moim blogu, konkretnych zjawisk lub problemów, które Waszym zdaniem powinny się tu znaleźć... Jednak muszę w tym miejscu wyraźnie zaznaczyć, że nie mam zamiaru pisać na łamach tego bloga na temat polityki ani nie piszę swoich artykułów na czyjekolwiek zamówienie, dlatego nie mogę spełnić niektórych z Waszych próśb. Oczywiście jest mi niezmiernie miło, iż moje zdanie jest dla Was na tyle ważne aby zadawać mi pytania w bardzo konkretnych kwestiach, jednak chcę być dobrze zrozumiana: na tym blogu dzielę się z Wami moimi przemyśleniami i doświadczeniami z różnych dziedzin życia codziennego, duchowego, społecznego jednak nie ma tu miejsca na artykuły stricte polityczne lub poradnikowe. Mówiąc krótko: to nie „mój klimat”. 

Zresztą blogów typowo politycznych, czy też poradnikowych jest wystarczająco wiele, aby każdy, kto jest zainteresowany właśnie takimi blogami, znalazł tam coś dla siebie.

Nie miejcie mi zatem za złe, jeżeli na stronach „Ze Skarbnicy Duszy” nie znajdziecie artykułów o tematyce jaką sugerujecie w swoich mailach – po prostu nie piszę na zamówienie i sama decyduję o tematach na których chcę w danym momencie skupić uwagę.

Zadajecie mi również wiele pytań związanych z obecną sytuacją jaką mamy już, niestety, od ponad pół roku – mogę Was zachęcić tylko do jednego: szukajcie wiedzy nie kierując się propagandą ani owczym pędem. Wiedza to źródło mądrości, tak samo jak doświadczenie, dlatego prawie nigdy i niczego nie należy przyjmować wyłącznie na wiarę, jeżeli chcesz pozostać człowiekiem samostanowiącym o własnym życiu i samodzielnie myślącym. Tą prostą zasadą powinniśmy kierować się w całym swoim życiu, praktycznie w każdej jego dziedzinie, nie tylko w tej aktualnej...

Pytacie mnie, czy nie mogłabym pisać więcej artykułów w miesiącu?

Teoretycznie oczywiście mogłabym ich pisać więcej ale w praktyce byłoby to dość trudne, ponieważ poza blogowaniem mam jeszcze inne liczne zajęcia, pochłaniające dość dużo mojego czasu a jedną z zasad jakimi kieruje się w życiu, to robić wszystko na jakość a nie na ilość. 

Dlatego ani na blogu ani w życiu nie chcę niczego robić dla samego efektu i ilości lecz dla sensu i wartości. Myślę, że to uczciwe stanowisko, bo kiedy o czymś postanawiam Wam napisać, to robię to dlatego, iż uważam dany temat za na tyle ważny lub wywierający jakieś istotne wrażenie, i chcę się tym z Wami podzielić, a nie tylko zapełnić mój blog entą ilością wpisów. Ponadto wydaje mi się, iż tematy poruszane w „ Skarbnicy ” są na tyle ważne i poważne, że wręcz nie wypada uprawiać tu jakiejkolwiek „taśmówki”.

Kochani, bardzo Wam dziękuję za Waszą żywą obecność na tym blogu, ponieważ jest to dla mnie wielką zachętą do dalszego prowadzenia tego miejsca w sieci. Dziękuję za Wasze subskrypcje, pozdrowienia i wszelkie inne przejawy Waszej sympatii. Wszystko to jest naprawdę bardzo wspaniałe i sprawia mi wielką radość. Mam nadzieję, że pozostaniecie dalej częścią tego bloga i dalej będziecie w nim tak żywo wyrażać swoje zdanie i dzielić się doświadczeniami.

Wszystkich Was serdecznie pozdrawiam i życzę miłego dnia :)

P.S. Zapomniałam o jeszcze jednej sprawie: Pytacie mnie, co się stało z fanpage'em "Ze Skarbnicy Duszy" na facebooku i dlaczego strona ta zniknęła. Odpowiedź jest bardzo prosta – usunęłam fanpage, ponieważ miałam serdecznie dość zaniżania zasięgów strony przez FB oraz inne dziwne rzeczy, jakie tam się zdarzały. Nie mam tolerancji dla tego rodzaju praktyk, dlatego usunęłam stronę.

Rita Blackwood