MIŁOŚĆ CZY PRZYJAŹŃ - CO WAŻNIEJSZE?

Jeśli przyjrzeć się uważniej światu, bez trudu można zauważyć, iż każda żywa istotna na naszej planecie potrzebuje bliskiego kontaktu z inną podobną sobie. Chce odczuwać wsparcie, czuć się potrzebna, ważna i lubiana oraz być członkiem społeczności.. Ta zasada dotyczy nie tylko naszego ludzkiego gatunku, lecz obejmuje ona bez wyjątku prawie wszelkie istnienia na Ziemi – tak ludzi jak zwierzęta oraz rośliny. Wszystko co żyje potrzebuje odczuwania bliskości z kimś innym. Jeśli przyjrzysz się światu fauny odkryjesz, że mnóstwo zwierząt utrzymuje relacje rodzinne i przyjacielskie, nawiązuje nowe znajomości, zawiera długotrwałe przyjaźnie ( czasem nieco dziwne z punktu widzenia ludzi ), potrafi odczuwać miłość i pozostawać wiernym partnerowi do końca życia; zwierzęta potrafią odczuwać więź, której nie osłabia upływający czas. Także świat flory wykazuje pod tym względem ogromne podobieństwa. Odkryto, że drzewa w lesie porozumiewają się wzajemnie na przykład za pomocą impulsów elektrycznych albo że potrafią próbować ratować swego pobratymca, gdy ten jest zaatakowany przez szkodniki albo cierpi z powodu, np., suszy; w takich sytuacja silniejsze drzewa będące w pobliżu cierpiącego pobratymca tworzę odpowiednie środowisko chemiczne i wraz z sokami przesyłają to poprzez system korzeniowy do ich zagrożonego brata. Podobnych zachowań w świecie roślin jest znacznie więcej, niż tych kilka o których tu wspomniałam.

Jak takie zachowanie nazwać z punktu widzenia człowieka?

Przyjaźń..?

Miłość..?

Czemu oba te uczucia są tak trudno przyswajalne przez rodzaj ludzki, gdy bez problemu potrafią je odczuwać i funkcjonować wedle ich zasad inne gatunki podobno o całe eony od nas gorsze i mniej rozwinięte?

Jeżeli zapytamy jakąś parę mającą kilkudziesięcioletni staż małżeński o receptę na udany związek, co najmniej 70% takich osób odpowie, że zawdzięczają go wzajemnej przyjaźni i szacunkowi podtrzymującym między nimi silną więź. Ktoś może zapytać: a gdzie tu miłość? Przyjaźń to przecież nie to samo co miłość? Czy aby na pewno? Czy sądzicie że można stworzyć jakikolwiek udany związek bez żywienia do tej drugiej osoby życzliwych uczuć, po prostu przyjaźni? Nooo, chyba nie!

Współcześnie ludziom miłość najczęściej kojarzą jako totalny zachwyt i zauroczenie drugą osobą; motyle w brzuchu i silne pożądanie, i tym podobne. Wszystko to jest fajne tyle że, to nie wiele ma wspólnego z miłością a wiąże się raczej z fascynacją czysto seksualną niż z miłością. Co więcej z takiego stanu oczarowania zwykle wychodzi się po trzech tygodni do trzech miesięcy maksymalnie... a potem co? A potem zwykle następuje rozstanie, bo po pierwszym amoku zafascynowania czyjąś osobą przychodzi „codzienność” . Wtedy ten ktoś przestaje być atrakcyjny a nawet może się okazać, że zupełnie nic nas nie łączy lub wręcz działamy sobie na nerwy, niepotrafiąca nijak się porozumieć. Sek w tym, że dziś ledwie kogoś spotykam a już chcemy tworzyć z nim „parę” pomijając wszystko co powinno nastąpić nim ludzie zdecydują, że chcą ze sobą być na resztę życia.

I tu pora na powiedzenie kilku słów o przyjaźni. Bo to ona pierwsza powinna pojawić się najpierw między ludźmi a nie miłość. Przyjaźń jest bazą, fundamentem na którym można budować bliskie relacje. Jeśli lubisz z kimś spędzać dużo czasu, macie podobny sposób postrzegania świata, podobnie widzicie przyszłość, macie podobne zainteresowania i potrzeby, czujecie do siebie prawdziwą sympatie i zwyczajnie świetnie czujecie się w swoim towarzystwie to wtedy zaczyna rodzić się więź, która przy dalszym pielęgnowaniu na pewno przerodzi się w miłość. Uczucie wyrosłe na takim fundamencie zwykle jest długotrwałe jeśli w ogóle nie jest na całe życie.

Osoby powiązane w ten sposób, potrafią sobie ufać niezależnie od sytuacji; nie mają problemu z komunikacją, dzieleniem się swoimi uczuciami, opiniami, wrażeniami, oczekiwaniami; wiedzą, że mogą na sobie polegać nieważne jak trudne lub łatwe chwile są ich udziałem; mówią sobie prawdę i są zawsze gotowi do pomocy i obrony swojego życiowego towarzysza. Potrafią dzielić ze sobą radości i smutki i wzajemnie dopingować do działania niezależnie czego ono dotyczy. To wszystko to cechy prawdziwej, głębokiej przyjaźni ale to także cechy głębokiej miłości. Bez tych elementów nie zbudujesz ani uczucia ani więzi, która byłaby w stanie przetrwać próbę czasu. Nie sposób jest dzielić życia z kimś kogo się nie lubi; nie sposób dochować komuś wierności jeżeli nie darzy się go szacunkiem i nie dostrzega, że to osoba podobna do nas samych a czy my sami chcielibyśmy być zdradzani przez naszego partnera?

Nie można być z kimś przez całe życie jeśli nie widzimy w tej drugiej stronie partnera równego nam samym, godnego naszego zainteresowania i uwagi. Są to wszystkie te elementy, których w żaden sposób nie da się w związku zstąpić czymkolwiek innym, tak by związek „działał”.

Jaka więc jest odpowiedź na pytanie tytułowe? Odpowiedzi musisz udzielić sobie sam. Zastanów się kim jest dla ciebie ta osoba obok i czy naprawdę to co dajesz jest tym samym czego ty oczekiwałbyś od tamtej osoby. Pamiętaj jednak zawsze, że jeśli chcesz w życiu coś otrzymać to musisz być gotów dawać to samo innym. Zapytaj więc siebie, czy ty potrafisz być przyjacielem dla innych oraz jak wiele bezinteresownej miłości jesteś zdolny ofiarować zanim zaczniesz żądać takiego rodzaju uczucia od kogoś innego dla siebie. Musisz bowiem pamiętać zawsze i wszędzie, iż wszystko co w życiu jest prawdziwie ważne wymaga obustronnej pracy, troski i ciągłej pielęgnacji bez tego twój człowieczy ogród zawsze będzie jałowy.

R.C. Blackwood